Vanuit Monument Valley rij je een heel eind door het gebied van de Navajo, niet een klein stukje maar een goede honderd kilometer vanaf Kayenta. National Monument lag al in het Navajogebied, hier zie je overal Indianen, in de pick-up truck, op de parkeerkeerplaats, op het toilet, op school, bij de bewakingsdienst. Ze zijn de grootste stam en in het vliegtuig Phoenix-New York komt regelmatig een reclamefilmpje langs, kom ons bezoeken, we hebben prachtige bezienswaardigheden, goede hotels, casino’s en kunstnijverheidsprodukten. In mijn vorige stukje meldde ik al dat er zilversmeedwerk is met de bekende turquoise edelstenen, weefsels veelal dekens en pottenbakkers werk. Het edelsmeedwerk is nogal ornamentaal en niet van bombast gespeend, denk richting cowboyfilms, knotsen van stenen in zilveren rozetten op een riem. Er is echter ook werk van meer geïnspireerd verfijnd karakter, maar dan zal je meer op zoek moeten gaan in een galerieachtige setting. We zijn op zoek geweest op diverse plekken Flagstaff en Phoenix, maar iets wat op de ring lijkt, die Roos nog heeft uit de jaren 90, hebben we niet kunnen vinden. De Hopistam maakt weer heel ander zilversmeedwerk, heel vreemd ligt hun gebied middenin omringd door Navajo Gebied. Ik wil best wat meer zien, maar mijn verblijf wordt beperkt tot de supermarkt in Tuba City.

Flagstaff ligt in een heel ander gebied, een hoogvlakte 6000 ft hoog, dus 2000 meter, eerst heb je een vrij droog gebied met heuvels die met lage dennen en junipers, jeneverbesstruiken begroeid zijn dan krijg je gebieden waarop open wouden staan met grote dennen, de ponderosa pines, dennenbomen. Ze noemen ze ook wel Cedars in het spraakgebruik. Flagstaff lijkt me een prima plek, wel warm nu maar ’s winters kan je er skiën en het ziet er goed uit. Bij binnenkomst raken we per ongeluk (?) verzeild in de Flagstaff Mall en het is summersale. Heeft America afgrijselijke kleren, kleden ze zich verschrikkelijk? Dat kan, maar wat dachten jullie van beanies, hoodies, Nikes, Converse, Vans, Esprit allerlei soorten jeans, outdoorkleding, fitnesskleding, cowboyboots, Jimmy Choo’s de basis ligt ervan in de US of A. tegen zeer aantrekkelijke prijzen. Ook voor outdoor spullen kan je er zwaar uit je dak van gaan. Overigens je zie nergens zoveel cowboyhoeden als in het 4 Cornersgebied, het heeft wat ongerijmds Indianen die cowboyhoeden dragen.

Goed, na onze winkeluitspatting gaat het weer naar de rent-a-tent in Williams waar we op de camping staan. Dit plaatsje ligt het dichtst bij de Grand Canyon, het is een leuk plaatsje met treinen die richting Grand Canyon gaan. Grote zwarte stoomlocomotieven, die de stoomfluit laten horen. Wooohooo! Je hoort het op de camping. We komen erachter wat Williams ding is, het is de route 66.

De route sixty-six loopt door de hoofdstraat van Williams en het is een mix van motoren en auto-nostalgia, oude Westerngebouwen en uiteraard met de nodige kitsch, maar zoals ze zeggen’it’s fun’.

De Grand Canyon is een enorme trekpleister. Ik heb verontwaardigde mensen vanwege de prijzen daar uit de McDonalds zien vertrekken, ik bedoel maar… Echter ga het zien, trek je niets aan van de toeristen, de hitte, nu makkelijk over de 40 graden, het gezoek naar een parkeerplaats. Verderop dan bij het bezoekerscentrum, wordt het rustiger. Het is een meer gelikte machine dan indertijd in de 80’s en 90’s, maar dat moet ook wel. Er komen jaarlijks miljoenen mensen, en het zijn er zeker meer dan de 4 miljoen waar ik van wist.

Je ziet het pas als je aan de rand komt en het in feite aan je voeten ligt. De aarde kwam omhoog en ondertussen sneed de Coloradorivier zich steeds dieper en dieper in de aardkorst en ontstond de Canyon. De rivier kan je van de rand net zien, je kijkt dus in een diepte van twee kilometer. We doen een stukje naar beneden, een halfuurtje dalen en dan een half uur weer hijgend naar boven. Een derde heftige poging zit er niet meer in voor mij. Tot aan de rivier in de jaren 80 met kamperen halverwege en in de jaren 90 tot aan Viewpoint wat 1000 meter lager ligt en waar je vier tot acht uur over doet. De schaal, de kleuren, de lay-out van de plateaus, de lucht erboven, het is groots. Only in America!

Phoenix ligt midden in de woestijn, een grote stad met freeways eromheen. Het heeft wat weg van Vegas, van LA, nieuwer en schoner. Scottsdale waar we zitten, is clean en aantrekkelijk. Dit is het einde van onze roadtrip, met airco, zwembad, hottub, full continental breakfast, palmen. Het lijkt op een Caribische strandvakantie zonder strand. Lekker…. En ze hebben een groot winkelcentrum Fashionsquare, in het ANWB-boekje bekend koel in de 42 graden woestijnhitte met een grote foodcourt met Mexicaans, Chinees, Tex-Mex, Organisch, Fillysteaks (uit Philadelphia) met overheerlijke kipbroodjes die ze op een hotplate voor je bakken en frietjes, wow met melted cheese of cheese en worstgehakt of gewoon recht toe rechtaan waar we uiteraard mayo bij vragen. Waar ze in de US niets voor vragen, want ze denken dat het erbij hoort zoals mosterd.