Singapore 24/10/2008


Reizen met kinderen. We doen het al een hele tijd maar nu is er een dimensie bijgekomen, het intercontinentale reizen. Daarin zijn kinderen (9 en 6) en zeker buiten de grote schoolvakanties toch een minderheid. Veel grijze duiven in het Quantas-vliegtuig naar Australië.
Iedereen is ontzettend aardig. Mag ik dit zelfs achter mijn hand mompelen ‘Ja, zelfs in Duitsland’. Bij de douane notabene waar je denkt dat met het korte ‘Ausweis!’ je gelijk voor uren in kale kamertjes in de wacht wordt gezet. Praten jullie Duits? Ja, aber naturlich, wir sind aus Holland, auf der Schule gelernt. Waar we tot algehele hilariteit Isabel boven de balie uithouden. Ach ja, das ist die Isabel.
De Aziatische dame van de Quantas, zegt in het Indonesisch. ‘Pak (=vader) is van Indonesië? Ik kan het zien aan de dochters naam Dewi’.
We zeggen het tegen elkaar, een hond of kinderen, om contact te krijgen ideaal. En het strekt zich uit tot over de globe. De jonge taxichauffeur in Singapore zegt, they are cute.
Als ik ze eerder had gehad, de kinders, waren ze op onze reizen al veel aardiger tegen ons geweest.
Lastig slapen zo na een nacht (22-23 oktober) vliegen, Dewi en ik (Wally) zitten, in de gelukkig vrij ruime badkamer, op en af zo tussen 5 en 7 in de ochtend van het YMCA hotel in Orchard Road, Singapore. We kunnen niet zo goed slapen. Dewi zegt ik moest zo lang stilzitten in het vliegtuig, dan moet ik nu bewegen. Kan niet goed slapen.
Zij leest “Polleke” en ik de Financial Times, die echt alleen maar over zaken gaat. Zelfs geen wereldnieuws of het moeten uiteraard zaken zijn. Die kan weg.
De kaart van Singapore bestudeer ik ook nog met Dewi. We gaan naar de klaarblijkelijk zeer grote dierentuin vandaag of morgen. De advertenties van restaurants zo vroeg in de ochtend doen me watertanden. In mijn verbeelding zie ik een dampend heldere soep met mie en kleine stukjes groente zoals knapperige kool, pittige bosui en ook nog gigantische gamba’s. Hij is zwaar onder de knoflook en net heet (pedis). Zou die hier in Singapore bestaan? Vast wel. Mijn vader had het indertijd over Singapore als synoniem voor eten in Azië.
Het was een hele zit die vlucht. Ik vind Quantas maar zo-zo, ze waren ook niet echt aardig.
Dewi vindt het wel luxe de radio, TV en videogames bij elke stoel. Ook veel spullen om te slapen deken, dik kussen, toilettasje met vliegtuigsokken, gezichtsmasker, tandenborstel en tandpasta.
De ruimte voor de passagier vind ik wel heel krap bemeten als de voorgaande stoel iets, dus niet eens voluit naar achteren gaat zit ik al met mijn benen. Kun je nagaan met mijn lengte, niet heel lang dus. In elk geval ik prefereer zelfs een vol groot vliegtuig boven een klein vliegtuig.
Ondanks dat het reisbureau het telefonisch aan had gevraagd, waren er alleen maar aparte plaatsen voor ons vanaf Frankfurt. Daar hebben ze wel heel vriendelijk hun best gedaan, maar verder dan een verdeling 2 x 2 personen lukte het niet. Had niet het idee dat de dochters het zo vreselijk vonden, de ouders vonden het meer een probleem. In het laatste halfuurtje ging het toch nog even mis met Isabel, die misselijk werd. Dewi en ik merkten het niet we zaten een half vliegtuig verder.
De kamer in het YMCA is okay: 3 enkele bedden, TV, vrij grote badkamer met douche. Dat we een 3-persoons geboekt hebben en Isabel erbij hebben is geen probleem. Het lukte steeds een niet om een 4-persoons family-room te vinden via het internet. Zo te zien lijkt me het geen probleem hier in Azië te worden om met 2 niet al te grote kinderen in een 3-persoonskamer te slapen.
Op de avond van aankomst kijken we naar een karaoke quiz met teams van de Indonesische TV. De meiden verstaan geen woord, ik een enkel. They love it the kids.
Buiten, zo ’s ochtends, hoor je soms tropische vogels boven het toenemende verkeerslawaai uitkomen. Ik dacht eerst een pauw te horen en nu dan een soort beo. Uit het vliegtuig zie je veel groen en water. Eigenlijk was vroeger hier alles laagland moerasjungle.
Als we over een paar dagen naar Indonesië gaan, zal onze jetlag wel over zijn. Paps en Dewi zijn niet van die makkelijke tijdzone slapers, blijkt maar weer.