Bandung 29 /10/2008

Ondanks de lovende woorden van de gids is Bandung op deze ochtend behoorlijk drabbig.
En vooral lawaaiig, zeker hier aan de grote verkeersader de Jl. Dewi Sartika. Het geluid is van een voortdurende zeurende hoofdpijn. Slapen gaat nog steeds slecht hier in de tropen.
Bandung schijnt afgeleid te zijn van dam in de Sundanese taal. Het ligt ook omringd door de bergen in een kom. Gisteren leek het ook wel of alle regen erin afgestort werd. Welk klein plaatsje in Nederland met 800.000 inwoners had haar bestaan ook niet aan een dam te danken?
Bandung met haar 3,5 miljoen is heel toonaangevend op Java zowel in artistiek, intellectueel als qua textielindustrie. De gids zegt, Bandung is als Bloemenstad, niet alleen van die bloemen, maar ook is de mode en het meisje volgens die laatste mode. Dus is ook als bloemen. Ja, toch? Als je model wil worden ga je hier naartoe.
Heb je hier succes met een band dan is dat je doorbraak en ga je voor de top.
Ook de exacte wetenschappen hebben hier hun belangrijkste universiteit de Politechnische Universiteit. De man die de Nederlanders er uiteindelijk uitgewerkt heeft was van huis uit een hier opgeleide civiel ingenieur, Soekarno.
De basis van al deze zaken lag er al in de koloniale tijd en werd door de Nederlanders, die aangetrokken werden door het koelere klimaat, gelegd.
’s Ochtends in Cibodas heb ik nog mooie plaatjes kunnen schieten. Isabel was helemaal verrukt in afschuw van een enorme zwart met gele spin die in zijn web tussen de bloemen hing. In de botanische tuin van Cibodas die op de flank licht van de vulkaan was er voor hun toch een verrassing, over stenen konden ze met Dadang en mij een beek oversteken. Ze zouden het liefst de hele dag daar blijven. Het is hier koel en heel erg groen, en de tuin loopt over in het bergwoud van de hellingen. Hier begint ook de hike naar de sluimerende vulkaantop.
Tijdens een wandelingetje over het gras, liep Dadang met ze naar twee paarden toe. Isabel zette hij spontaan op eentje. Dewi was ook wel te porren voor een rondje met het paard aan de hand door de bezitters. Het was 12000 Rp. omgerekend 70 cent voor twee.
Dat is luxe voor hier. Men verdient hier soms zo weinig, hoe kan anders het wassen en strijken van drie kg wasgoed eenzelfde 70 cent kosten.
Oma loopt daarom ook voortdurend fooitjes te geven.

Mila, de dochter van een oude vriendin van mijn moeder, woont als enige Christen in een wijkje te midden van Moslims. We hebben twee avonden bij haar doorgebracht. Zij spreekt nog een klein beetje Nederlands, maar verstaat het heel goed. Haar overleden moeder sprak keurig Nederlands, maar haar dochters spreken het niet.

Er zijn eetstalletjes op straat, internetcafé, jongens zitten op krukjes in een groep gitaar te spelen. Er zijn ook heel veel studenten die hier op kamers wonen. Roos zegt dit is toch heel anders dan Amsterdam West.

Onze hotelkamer grenst aan een drukke straat, het lawaai gaat bijna de hele nacht door tot aan het ochtendgebed om 4.00 uur dat uit de moskee schal.