Onverwachte Nachtreis naar Bangkok

Het uitzicht zou industrieel Miami, Los Angeles, New Orleans of zelfs een stuk industrieel Amsterdam West kunnen zijn, als je een verre palmboom wegdenkt. Meerdere hoge snelwegen en een trein of metrobaan op hoge betonnen pilaren. Een schoonheidsprijs verdient deze kennismaking bij daglicht niet. We zijn blij dat we er zijn, eindelijk Thailand.

Indonesië liet ons niet gaan. Eerst waren er de problemen, o.a. de bezetting van het vliegveld vanwege de politieke problemen kortgeleden. En Thailand als bestemming even op losse schroeven stond. Later werd onze vlucht van de ochtend verzet naar 's avonds. Als uitsmijter gisteren hebben we er tien uur over gedaan om alleen al weg te komen. Air Asia, onthou die naam. Eerst was er iemand niet op komen dagen, die wel ingechecked was en kon men vervolgens niet uitvinden wie het was. Toen we eindelijk in de lucht zaten bleek iets loos met het landingsgestel en moesten we na een kort halfuurtje onderweg weer terug naar Jakarta. Geluk bij een ongeluk, zoveel donuts als je kon eten en gratis avondeten. Air Asia is een low-cost luchtmaatschappij en alles, t/m een glaasje water, moet je betalen. Dollars of rupiahs hadden we niet meer bij de hand. In dit deel van de wereld is een dollar in noodgevallen nog altijd beter dan de euro.

Alle chaos, gewacht, spanning en honger/dorst ten spijt geen klacht van de meiden. Ook niet toen we om drie uur 's nachts, acht uur te laat, eindelijk in de hypermoderne airport van Bangkok aankwamen.

Gelukkig heeft al deze glimmende harde moderniteit de Thais hier niet wezenlijk geraakt, zoals ze een stel afgebrande reizigers op een vriendelijke en hoffelijke manier in no-time aan vervoer en een goede hotelkamer vlakbij het vliegveld hebben geholpen. En dat alles ondanks het tijdstip voor een heel schappelijke prijs. We zouden onze handen tegen elkaar willen doen, buigen en ‘Thank you' zeggen.

Voor Bangkok hoef je geen stadsplattegronden te kopen, ze gooien je op de airport en in hotels dood met uitstekende grote en gratis stadsplattegronden.

Jakarta mag ik niemand aanraden, vanwege onze verdere vlucht moesten we wel een nachtje doen. Alloua, een gestrande zakenreiziger die we tegenkwamen op het strand van Padangbai, Bali, zei 'Nobody wants to be in Jakarta'. In mijn korte broek uit Bali, waar iedereen ook de locals zo rondlopen, voel ik me even een boertje van buten. Pak (vader) is op vakantie? Men is vriendelijk maar men spreekt heel weinig Engels.

Na een woeste hobbelrit over de opgedroogde modder van de middenberm, met de hardrockende crew van een lokaal lijnbusje, blijkt dat de meegebrachte kip van de Kentucky Fried Chicken HOT is. Weet-ik-veel dat dit de normale smaak is in dit gekruide land. De grote stad is nooit saai, in Jakarta met zijn files horen bij een tweebaansweg nog twee banen, de berm en de middenberm.

Tot ziens prachtig Bali met je kunstzinnige en vriendelijke bevolking. Dat jullie altijd overvragen en flink aan kunnen dringen pleit voor jullie handelsgeest, maar van stelen of agressie tegen toeristen hebben we niets gezien of gehoord.

Een speciale groet voor de mensen van het Sanur strand, hoop dat de toeristen gauw weer komen met de Kerst voor de boottrip, massage, het eten en wie weet om het vissen op inktvis te leren. Ondertussen chill, vang een vis voor op de grill en blijf naar Bob luisteren, that is Marley. De eerste Derde Wereld Superster ooit.