Vijf-en-twintig jaar geleden, in zo'n periode kan heel wat veranderen. In 1970 was de tweede wereldoorlog net zo'n tijd geleden, was Rotterdam herbouwd. Het grote popconcert in het Kralingse bos zal ook in die tijd geweest zijn. Er zullen hippies bij zijn geweest die het eiland Koh Samui ontdekt hebben op zoek naar The Beach. Moeten we blij zijn met deze ontdekking als voorloper voor de horden latere toeristen? We zijn er nooit eerder geweest, dus we weten niet beter.

Nee, tussen nu en 25 jaar geleden is er geen houten aanlegsteiger meer waar de boot van het vaste land aankomt. De touringbussen denderen elk uur van de ferry af over de betonnen havenpier.

Vis eten kan er nog uitstekend, alleen deze wordt niet op Koh Samui gevangen. We weten ervan, want we zaten er bovenop met onze neus. Het vrachtgedeelte beneden in de bus zat zo vol met piepschuimen koelboxen, dat onze bagage in het gangpad moest.

Het eiland gevoel is gebleven, er hangt nog steeds een aangename loomheid over het eiland en vriendelijk is men beslist. De taxichauffeur waarschuwt ons, huur beslist geen brommer of auto, want er zijn zoveel ongelukken. Doe het niet al is het nog zo goedkoop. Neem een tour, vraag maar aan de receptie. Niet eens huur mij! Je hebt kinderen, nou ik weet wel wat, een rustige plek aan zee, en toch dicht bij het centrum en je kan in het zwembad van hun luxe hotel aan de overkant. Vinden we uiteraard prettig en we zitten er nu nog, je hoort het gebeuk van de golven op het strand, wind in de palmen en struiken van de tuin.

Het terrein af en je zit in de hoofdstraat van Lamai, voornamelijk een lintbebouwing. Lijkt bekend maar toch even schrikken, Costa Brava? Niet een, maar meerdere open pubs en veel Engelsen, die met een biertje naar de wedstrijd Liverpool-New Castle kijken.

Eens kijken wat er aan zaken is opticiens, kleermakers voor maatkleding, (namaak)merkkleding en modeaccessoires, restaurants, niet heel veel souveniers, Thaise massagesalons, restaurants/kroegen, tattouageshops. Deze plek lijkt me een hoofdplaats van de tattouage-crowd. Nu is dat toch een beetje een Brits ding. Een rondje over het strand en je ziet wat ik bedoel. Niet een flutvlindertje ofzo. Dit is niet voor watjes, we praten hier over hele tapijten aan tatouages.

Iedereen heeft een goede tijd en wij ook. En de ondanks de behoorlijk goedkope alcohol is de sfeer voor kinderbedtijd behoorlijk ontspannen. Zo is het ook met de jaarwisseling, iedereen verzamelt zich op het strand. Er zijn verkopers met vuurwerk en hete luchtballonnen van papier. Bij hotels spelen bandjes en zijn er ook nog traditionele dansen, waarbij er op trommels en een schalmei gespeeld wordt. De meiden vinden het allemaal geweldig.

Rond de baai zie je lichtjes en vuurwerk en de langzaam voorbij zwevende lichten van de papieren luchtballonnen, die uit het zicht verdwijnen.

Op een draadkruis zit een kaarsachtig mengsel dat een vlam geeft, deze hete lucht doet de bovenliggende papieren ballon opbollen en wegzweven.

Met de bebouwing komt Koh Samui er bekaaid van af, planologie is een onbekend begrip.

De in wezen prachtige kuststrook is behoorlijk vernaggeld met stukken lintbebouwing die in lelijkheid volgens mij zijn weerga niet kent. Ik onderweg een vlieger kopen langs de weg en loop over het terrein van een klaarblijkelijk failliet bouwproject dat met half afgebouwde betonstaketsels het uitzicht compleet verpest op een prachtige baaitje waar de zee bovenop enorme rotsblokken slaat.. Koop een stuk real estate in het paradijs blaten de krantjes....