You know I headed to Las Vegas, only made it out Needles (That's in California). De persoon in deze song 'Never been to Spain', ooit in de V.S. tot hit gezongen door Elvis en Three Dog Knight, redt het niet om in het van vermaak vergeven Las Vegas te komen. Evenwel komt hij in Needles op de grens van California en Nevada terecht, en zo is het voor hem ook wel best, het blijft een leuke gedachte. Ter info: Needles is een gat in de woestijn, ik weet het, de Greyhoundbus stopt er en dat is het zo'n beetje wel.

Zo is het ook met ons. 's Morgens gingen we op weg naar Phuket, een van de grote toeristische steden van Thailand, strand en alles wat erbij hoort. Alleen we hebben Phuket nooit gehaald en we vinden het wel goed zo.

Er is gereisd en niet van dat comfortabele. Nee, van zes tot zes, met kinderen (die zich kranig hielden en het allemaal reuze spannend vonden), met de bus, met de open boot, ploeterend door mul zand, slik en wadend door meer dan kniediep water met bagage. Een koffer met wieltjes is dan niet zo geschikt, misschien wel als vlot als het wel heel extreem wordt.

Lekker makkelijk een doorgaande ticket een keer betalen en alles sluit op elkaar aan. Zo kwamen we ook in Ko Samui aan, uit de nachttrein kon je gelijk een ticket kopen voor een bus naar de haven en de ferry. In Indonesië kan je zelfs van deur tot deur gebracht worden door een systeem van busjes en autobussen en geen gedoe met de bagage, dat wordt bij de overstap verzorgd. Je boekt het gewoon bij je hotel. Ko Samui- Phuket met de boot en busreis van een drie uur moet dus ook goed gaan, dachten wij.

Er bleek geen bus te zijn die ons overbracht naar het vaste land, zelf met de bagage zeulen de ferry op en af. Op het vaste land stonden ettelijke bussen klaar. Rechtstreeks naar Phuket? Ja, ja, zeker. Hoeven we er niet uit en over te stappen? Nee.

In de grote plaats Surathani moeten we er wel uit, niemand van de busmaatschappij zegt iets.

Maar opeens gaat iedereen de bus uit, en de bagage wordt eruit gehaald, beter gegooid. Iedereen moet eruit en bij die straat daar, een vaag wijzend gebaar, staat je doorgaande bus! Oh, weten jullie het zeker? Nu zie je in een stripverhaal in de tekstballon, kruizen, cirkels, uitroeptekens en donkere spiralen.

Bij het station weer in de rij voor het volgende kaartje van onze doorgaande ticket. Blijkt ook niet zo'n geschikte gelegenheid, het is namelijk ook een snackbar/restaurant met stoelen en tafeltjes en zittende klanten. Iedereen wil naar het bureautje achterin met medeneming van zijn bagage. Onze ticket blijkt niet te kloppen, Krabi staat erop. Beduusd reageren we, Krabi? Hoe dat zo, we hebben een doorgaande ticket Phuket gevraagd en betaald? Inderdaad op de ticket staat met kleine letters Krabi. Dat wordt bijbetalen, hoe dan ook. Tegen deze tijd heeft Roos er zo genoeg van dat we dan maar naar Krabi gaan. Daar wilden we toch al naartoe.....

Zo ontdekken we redelijk per toeval Tonsai (Beach) vanuit Krabi, dat op een schiereiland ligt en alleen per longtail-boot en flink waden bij laag water te bereiken is. Een strand en een ingesloten vallei met steile krijtrotsen eromheen. The thing to do is rockclimbing hier of chillen, voor de ouderen onder ons, dat is relaxen. Niets doen dus. Enkele openluchtcafé's met een pooltafel en uitzicht op de rotswanden en de klimmers, het strand, de zee en forse klimmers-schouderpartijen van de mannen èn vrouwen. Voor elk budget wat wils kleefrijst met BBQ kippebout 1 euro, een zeer pittige groene papayasalade tot een forse vis, snapper van richting 10 euro. Leef al tijden van geBBQ- makreel/grote tonijn (onverkrijgbaar in NL) en the occasional Barracuda of kingfish, ook geen dagelijkse kost thuis.

Eenvoudige hutten vanaf 6 euro tot een aircogekoelde kamer met TV en koelkast voor 55. Kamperen kan evenwel desgewenst voor nog minder. Ik denk echter dat het een kwestie van tijd is voor de grote resorts ook dit hier annexeren, Railay West Beach iets zuidelijker was al dusdanig luxe dat we dat niet eens konden betalen, en een strand verder zijn gegaan. We kwamen wat jonge Nederlandse jongens tegen die erheen gingen. We waren de weg naar Phuket toch al kwijt.

Noordelijker ontdekten we met de kano, Ao Nang dat gewoon per bus is te bereiken.

Snorkelen is ronduit teleurstellend vergeleken met Bali en de Antillen. In Ao Nang mooi zandstrand, ook zand op de zeebodem. Hier niet, veel koraal en rots in het water.

Op onze bungalowkamer worden we enkele dagen door apen op het dak gewekt. Regelmatig trekken deze over het terrein en een keer klommen ze o.a. gebruikmakend van klimtouwen die er waren hoog de rotsen op. Uit nieuwsgierigheid eens uit bed gegaan, bleken het niet de normale apen te zijn. De makaak, die je overal bij tempels in Bali vindt en hier ook veel zijn, maar de schuwere zeldzamere dusky langoeren. Ze maken zich ook snel uit de voeten als ik kom kijken.

Bier is ook nog te betalen en verkrijgbaar ondanks dat dit moslim Thailand is, compleet met hoofddoek. Al worden de massagesalons en receptie klaarblijkelijk door boedhistische Thai gerund.

Een internationale scene met veel jonge jongens en meisjes en ditto muziek, al worden we hier in het een beetje middle-of-the road gezelligste cafe -en - resort niet geplaagd door cocosnoot afschuddende housedreunen. 's Avonds willen de meiden graag de ‘vuurmannen ‘ zien die voor de hippere tenten met vuurstokken jongleren.

Evenwel is er een sterke hippie-en- hoe kan het ook anders, reggae onderstroom.