Eindelijk de Big City uit, het duurde een eeuwigheid. Files van een ongehoorde lengte, stoplichten die vijftien minuten op rood staan. Terug van de fietsexcursie in Chinatown een dag eerder met de taxi, laatste stukje ook maar gelopen.

En raad eens, we hebben vrij WiFi in het guesthouse in Ayutthaya. Even 60-70 km van Bangkok lijkt bijna een dag inbeslag te nemen. Duurde 1,5 uur voor we bij de minibus waren die ons verder vervoerde naar Ayutthaya in krap een uurtje. Daar hebben we ook nog rondgesjouwd in de hitte voor we iets in het budgetsegment hadden, best veel toeristen, sommigen met kinderen. Als het druk is kan je het wel vergeten bij de recommended adressen uit de Lonely Planet. Zeker als je een familyroom of 3-persoons wil met airco. Die zijn er dan niet, hier in Thailand scheelt het wel of geen airco hebben meestal heel weinig. Raad eens wat we nu hebben, we hebben een hele slaapzaal met airco en TV tot onze beschikking met 7 bedden!! De goede man verontschuldigde zich min of meer ja, ik heb niets anders, en daardoor misschien een beetje duur 800 bath., een 20 euro. Een guesthouse is in de kleinere plaatsen vaak bij de mensen thuis in hun huis of zo'n beetje op het erf. Dit is zo'n groot extended familyhouse van hout, zou me niet verbazen van teak, op palen. Nu staan beneden de huurfietsen en een keuken waar de oma's op letten.

Dit hier is de oude hoofdstad van Thailand geweest ,tot de Birmezen de boel ergens in de 18e eeuw in brand staken, nu is het een provinciestadje in de hete laagvlakte. Er staan hier veel ruines van tempels. De destructie was kennelijk zo erg dat de hoofdstad naar het zuidelijker gelegen Bangkok verplaatst werd. Misschien maar goed ook, want wie weet had men de imposante ruines die her der op fietsafstand door de stad staan wel afgebroken om er weer een nieuwe hoofd stad op te bouwen. De plaats staat nu op de Wereld Erfgoedlijst van de Verenigde Naties. Ze zijn inderdaad heel imposant en roepen de vergelijking op met Angkor Vat in Cambodja, de stijl is ook aan Kmer stijl verwant, ook zie je elementen terug die aan de Boedistische Borobudur op Java doen denken. In de ranke stijl zie je ook iets terug van de Hindoestische tempels zoals de Prambanan. Er staan zelfs Garuda's, de adelaars uit de Hindoe mythologie op n.b. op een boedhistischbouwwerk. Wat de boel ook bijzonder maakt is dat de gebouwen in rode platte baksteen, al dan niet bepleisterd zijn uitgevoerd, niet in natuursteen zoals de voorgenoemde tempels. Logisch want dit is vlak land aan de rivier met veel klei. De Boedha's zijn wel uitgevoerd in natuursteen, tenminste veel resten ervan. De Birmezen hebben hun werk grondig uitgevoerd de meeste missen hun hoofd en sommigen zijn zelfs in de lengte doorgespleten. Het is heet als we op onze huurfietsjes twee terreinen echt gaan bekijken. Ayutthaya is uiterst relaxed, een klein plaatsje van 170.000 inwoners, de groene parken waar de ruines deel van uitmaken met eettentjes riksja's en olifanten! De spontane vriendelijkheid van mensen. Een vrouw waarbij we souveniers kopen geeft Isabel spontaan een tasje, wat eerder voor een bedrag dat ik afgepingeld te koop was. Alles lijkt wel een idyllische tropische zondag in een soort Vondelpark. Goed beschouwd is dat het ook, er zijn veel Thaise toeristen, die een dagje ruines doen en niemand heeft haast. Het Boedhahoofd ingesloten in de wortels van een levende boom van de Wat Mahathat-complex is een must-see voor ons. Tropisch heet is het ook, en na twee van de zeg tien tempelcomplexen, vluchten we naar de koelte van onze slaapzaal.