Prachuab Kiri Kan, de officieuze hoofdstad van de Thaise Seafood mogen we wel stellen. De groene lichten in de baai gisterenavond na aankomst blijken van tientallen vissersboten te zijn, die hun gevangen vis of inktvis zo op je bord serveren. Hoe het werkt met zo'n restaurant krijgen we door, de volgende tip is voor bij de Thai thuis, ook daar zijn ze het gewoon. Je bestelt de gewenste schotels en rijst naar behoefte erbij en je hebt een maaltijd zoals thuis met allerlei gerechten en kan iedereen gaan 'rijsttafelen'. Ons programma voor de avond, grof gehakt vlees met basilicum (zeer pittig), zoetzure gebakken zeebaars met groente, gebakken inktvis met knoflook met bijgeleverde hete chilisaus en in tempurabeslag gebakken grote garnalen. De in roze geuniformeerde dames zijn blij met ons en doen hun best om ons alles uit te leggen. De oudere cheffin, die wat Engels spreekt gaat ons nog een tijdje onderuitgezakt bekijken, ook dat went. Ze is de beroerdste niet, ze leert ons wat ijsthee is, 'chai dan jin'. 'Niet pittig' kennen we al, 'mai pet'.

De lakmoestest om erachter te komen of een plaats toeristisch is, corrigeer veel Westerse toeristen kent, is te kijken of ze pindakaas in de 7-Eleven winkel hebben. Iedere Thaise plaats van betekenis heeft zo'n winkel, van 7 's ochtends tot elf ‘s avonds open is, of vaak ook 24 uur per dag op de toeristische plekken. Het assortiment is vergelijkbaar met de betere benzinepompwinkel in Nederland, maar uitgebreider. Brood, beleg, melk, oploskoffie, yoghurt chocoladerepen, chips, hotdogs, warme bapao's en telefoonkaarten.

Prachuap Kirikan kent geen pindakaas, dus nauwelijks Westerse toeristen, daarintegen genoeg Thaise toeristen. Vergelijk je dit met het noordelijker Hua Hi anderhalf uur verder, waar we ooit waren, dan is dit dus Egmond vs. Zandvoort. Een enkeling lukt het nog om voor ons onontbeerlijke informatie te geven, zo weinig spreekt men Engels. No bus, this big bus Bangkok. Bus Chumpong go highway.

Om twaalf uur komen de schepen van de vissersvloot binnendruppelen. Al vissende met ons kleine werphengeltje worden we op de pier langzaam omringd door pick-up trucks met koelboxen en rustig vissen is er niet meer bij met al de vissersboten, die aan komen leggen. Verder dan wat krabben die we opvissen langs het strand komen we niet. Roos en Dewi komen terug met nieuws van het toeristenbureau voor het openbaar vervoer naar Chumpon, waar de ferry naar het eiland Kho Tao gaat. Goed nieuws en slecht nieuws, ja er is een trein of een bus, maar de een vertrekt vanavond om 7 uur en de ander gaat om vijf uur morgenvroeg. Caught between a rock and a hard place, en we hebben een afspraak met ouders van een vriendje van Isabel morgen. Later op de avond gaan we kijken of de bus wel gaat waar ze zeggen dat hij gaat. Veel mensen weten het niet, ze komen volgens mij nooit in Chumpon. Een Engels sprekende vrouw met een klein kindje, die voor haar huis staat, weet het wel en loopt met ons een heel blok mee om een tuk-tuk, die hier bestaat uit een motorfiets met zijspankarretje met bankjes, voor het afhalen vannacht te regelen.

Eten is een blijde gebeurtenis hier in PKK, voor de lunch lopen we tegen een stalletje aan waar ze gegrillde kip en 'sticky rice', de plakrijst, die voor de meiden hier in Thailand absoluut hun favoriet is. Dit is de keuken van de I-San, uit het Noord-Oosten van Thailand, veel rauwe groentes, papaya salade, kortom smakelijk en simpel.

De avondmarkt, een 'Pasar Malam' zoals dat in Indonesië heet, die op vrijdagavond op de weg langs zee wordt opgezet is een feest. Opeens is die daar, dan komen de Thaise mensen ook uit Bangkok voor het weekend. Lokale en niet lokale eetspecialiteiten kun je daar proeven, zaken die je niet in een restaurant zult vinden. Om even een kroketje te doen, loop je thuis ook niet een gerenommeerd restaurant binnen. Voor de prijzen hoef je het niet te laten die variëren tussen de twaalf en zeventig eurocent van ‘inktvissate', normale sate' , sticky rice, ja zelfs van nature rood korrelige rijst met gedroogd vlees tot kokospoffertjes en koekjes, die op Indonesische zoete hapjes lijken. De gelegenheid op een totale nieuwe ervaring om een portie geroosterde sprinkhanen, meelwormen of ander kruipend gedierte te proeven bij de breedgesorteerde insekten snack-kraam laat ik laf lopen.