Haast is geboden, onze reis zit er bijna op, op weg naar nieuwe ervaringen blijven we alert zoeken en opeens vinden we het op Soi Rambutri, ons favoriete straatje in de Khao San Road buurt, voor onze vaste 7-eleven supermarkt. Heb geduld en Bangkok komt naar je toe. Doe me maar een combo voor de dertig baht, zeventig cent, zeg ik tegen de straatventster. Het is zover, ze overhandigt me het zakje met twee plastic lepels en ik kan er peper bijkrijgen. Ik mocht eens de familie eens mee willen laten genieten. Het supertrio bestaat uit kleine krekels, grote krekels en lekker dikke engerlingen diep bruin gefrituurd. De echt grote, vingerlange sprinkhanen en gefrituurde jonge kikkers laat ik maar even, kraakt zo denk ik. Voor de foto verorber ik twee krekels op straat. Een geïnteresseerde toerist offreer ik wat, hij kijkt bedenkelijk. 'Try, you want some?'. De man past. De boel is behoorlijk zout, zoiets als zoute vis, en het kraakt niet als ik dacht en het is vet, erg vet van de frituurolie. Niet een goed moment zo na het avondeten van een flinke BBQ Red Snapper met de meiden. In elk geval we weten dat we het kunnen, net als survivalster Bear Grills op National Geographic. In een noodsituatie geen beesten met vier poten voorhanden, eet ze met zes poten of helemaal geen poten!!! De dames willen ook wel proberen in alle rust van onze guesthouse.

Voordat we dit bijzondere eten tegenkwamen hebben we nog in alle rust geshopped rond Khao San Road, je kan hier alles eten en vrijwel alles kopen wat Thailand te bieden heeft aan souvenirs, houtsnijwerk houten, metalen boeddha's, textiel en op het einde van straat is een dwarsstraat met vele zilversmeden. Met de namaak valt het mee, ook de orginele Thaise fishermanspants is hier te koop, een soort pyama. Isabel heeft een voetbalsetje in haar maat gescoord van Inter Milan met Sneijder op de achterkant en heeft overal aanspraak en krijgt vaak spontaan korting als we iets willen kopen. Zo komen we erachter dat Thailand een voetbalgek land is, waarschijnlijk erger dan Nederland. Ze volgen de Engelse competitie. De winkelbediende is er ziek van dat 'zijn' club Arsenal net met 8-2 door Manchester is ingemaakt.

's Ochtends gaan we voor ons doen vroeg op weg naar de Pahuramarkt, de textiel en bijoumarkt in Chinatown. Meestal met de taxi met meter, omdat die toch het snelst en bijna het goedkoopst is, op de boot na. Opvallend is wel dat ze soms geen zin hebben in korte eindjes, beetje begrijpelijk is het wel want sommige stukken leveren weinig op en wel tijd in de file. Iets dergelijks doet ons gisteravond met een tuk-tuk gaan, weinig aanbod van vervoer. In China Town gingen we naar de grote markt voor voornamelijk groente en fruit, Pak Khlong en bovenstaande, alles was dicht zo 's avonds. Echter dan begint bij Pak Klong de avondploeg, in de vorm van een bloemenmarkt. Een feest van kleuren, we vermoeden dat die gigantische bloemen hoeveelheid uit koelere bergachtige streken komen. Veel zijn namelijk Europese bloemen, rozen, chrysanten en jawel, oranje afrikaantjes. Die worden gebruikt voor de boeddhistische offerslingers, ook worden er van kleine bloemetjes offerornamenten bekleed. Die komen dan terecht in de huistempeltjes op het erf tot in de gigantische tempelcomplexen. Regelmatig kom je winkels tegen met religieuze attributen, boeddha's, versiersels, tempeltjes etc. Ze verkopen ook geschenkpakketten met eten om te offeren aan de monniken. Een boeddhistische monnik is een bedelmonnik, hij leeft uitsluitend van giften en is deel van de samenleving. Achter 'ons' straatje Soi Rambutri kun je via een nauwe passage in de muur een doorsteek maken, naar de nog het meest op de Albert Cuyp lijkende Khao San Road. Je komt dan het terrein op van waarschijnlijk een klooster met een paar kraampjes onder schaduwgevende bomen, daar heerst de rust van een hofje, terwijl de stad en de mensen eromheen bruisen.

Vandaag lukt het dan daadwerkelijk om de textielmarkt te zien, eindelijk zien we typisch Thaise stoffen en winkels, die Pakistaanse en Indiase spullen verkopen, kruiden, maar ook grote beelden van Hindoeistische goden. Er lopen mensen in sari en tulband.

Vanavond doen we nog een rondje door de buurt en nemen we nog iets te eten 'mai pet', niet pittig dan 'leao-leao', vlug naar het vliegtuig en ons eigen huis.

Kap kun krap, dank je wel Thailand.