Op maandag 26 januari begint het Chinese Nieuwjaar en dat zal iedereen in Maleisië weten, positief of negatief. Dertig procent van de bevolking is Chinees, wat de overige zeventig procent niet belet eveneens van deze vakantieweek te genieten. Een uittocht uit de grote steden is te vergelijken met de krokus. Hier komt nog bij dat vele mensen teruggaan naar hun geboortestreek 'Balik kampung'- Terug naar het dorp.

Nou, ik zal kijken of ik nog wat voor je kan regelen met de boot naar Pinang, zegt de reisbureauhouder. Nee, we doen niet aan hotelbesprekingen, slechte ervaringen mee, blijken ze toch vol te zitten. Ongerust over de berichten willen we de boel maar besproken hebben, wat we normaal niet doen. Internet is dan een uitkomst, overal hebben ze vrij WiFi en op een bankje in de hitte bij de supermarkt met gratis draadloos internet regelen we iets voor Penang.

Penang is een eiland iets zuidelijker, dicht bij het vasteland en daarmee verbonden door de langste brug van Zuidoost Azië met zijn dertien kilometer. Het is door de New York Times lezers uitgekozen tot de tweede must-see bestemming van de wereld, zegt de Maleisische Star. Wat nummer een is schrijven ze niet. Weten jullie dat?

Eten that's what it's about zegt mijn buurman in de guesthouse later en hij heeft helemaal gelijk. Wat over het eten in Langkawi is gezegd, geld in het extreme voor Penang. Overal kan je uitstekend eten bij straattentjes, openluchtrestaurants op avondmarkten waar je en passant een namaak Rolex op kan pikken of illegale DVD's en natuurlijk bij vaste restaurants.

Het bewoonde gedeelte van Penang is een stad, een flinke stad, Georgetown en agglomeratie. Dit is een Chinese stad zoals Singapore, zeventig procent is van Chinese afkomst. Vanaf de boot zie je hoogbouw langs de kust er is zelfs een toren van 65 verdiepingen, de Komtar Tower. Het lijkt meer op Singapore of Rotterdam zo van een afstandje dan wat je van een eiland in de Indische Oceaan zou verwachten. Maar als je er een tijdje rondloopt, is het er eigenlijk heel gemoedelijk en heeft het zijn eigen eilandtempo. Dagje in de stad, Georgetown, vinden Dewi en Isabel altijd heel leuk. Shoppen kan ook nog, een bonafide uitziend warenhuis Pacific heeft echte merkartikelen voor grofweg 1/3 tot de helft van Nederlandse prijzen.

De grote Chinees boeddhistische tempel Kek Lok Si ( Het Paradijs in het Westen), het grootste tempelterrein van Maleisië op een heuvel vindt Dewi vooral heel interessant. Er is een 7 verdiepingen hoge pagode bij, dit is de tempel van de tienduizend Boeddha's. Er loopt een gang langs naar beneden langs allerlei kraampjes. In feite loop je gewoon dwars door de markt naar de tempel toe, je komt lopend gewoon niet om de markt heen. Een parallel dringt zich aan me op van een Bijbelse tempel, met boeren, burgers, buitenlui, monniken met bedelaars langs het toegangspad en ook mensen die ternauwernood de trappen op kunnen lopen en door hun familieleden ondersteund worden als ze hun offers aan Boeddha brengen.

We hebben te weinig tijd voor de pagode, later in de week komen we terug. Dan lopen Roos en de meiden me eruit de trappen op. De tempel van de liggende Boeddha die in Thaise stijl gebouwd is en de er tegenover liggende Birmese tempel lopen we met de vele gelovigen ook in. De Chinese dierenriem is gekoppeld aan je geboortedatum en ook de dag van de week van je geboorte is van belang voor je levensloop. Voor je geboortedag van de week en voor je Chinese dierenteken kan je een offer brengen. Heel belangrijk is bij het Chinese Boeddhisme (of praten we dan van Shintoïsme?) de Godin van Genade, the Godess of Mercy, waaraan ook ettelijke tempels opgedragen zijn. Geluk en Genade, het moge u gegeven zijn.

Op onze een na laatste dag doen we buiten de tandradbaan Penang Hill op van waaruit je Georgetown en omgeving goed kan overzien, twee tegenoverliggende tempels, een Boeddhistische tempel in Thaise stijl met de liggende Boeddha en de daartegenoverliggende Birmese tempel evenals de eerder genoemde Kek Lok Si. De vissen en schildpadden in de vijvers zijn voor geluk en kunnen de goedkeuring van de kinderen helemaal wegdragen. Het is absoluut verboden er nog vissen bij te doen! De tempels die we zien hebben een hele levendige, maar ook een serieuze uitstraling.

Georgetown heeft in de binnenstad nog vrij veel Engelse gebouwen staan uit de koloniale tijd alsmede Chinese oude winkel/woonpanden. Ook zie je nog veel terug uit de koloniale tijd in de buitenwijken. De drafsport en ook het gokken op de paarden ook een Engelse bezigheid wordt op een heuse renbaan nog steeds beoefend. In de avond komt ook nog eens alles tot leven door de vele straatventers en openluchtrestaurantjes die dan opeens opgezet worden onder de arcades, op een leeg plein of zomaar op de stoep. Een absolute aanrader voor een wereldse tachtig eurocent is de schotel Koew Tiouw, iets glazige met sojasaus roergebakken mie met garnalen, stukjes kip/vlees en wat groenten. Het kan nog goedkoper maar dan heb je een straatventer of een eethuisje dat vijf gerechten serveert.

Ons onderkomen is pal aan het strand in Batu Ferringi ( Rots van de Portugezen) de badplaats en een oude hippieplek wat nog wel te zien is. In het guesthouse passeren we de familieleden regelmatig aan de dis op weg naar onze kamer.

Soms lijkt het wel een van de uitgaansstraten rond het Leidseplein met idem dito straatlawaai, men doet goede zaken in de beachbars, want de Chinese Nieuwjaarsviering duurt 15 dagen! Door de airconditioning hoor je dit gelukkig maar matig.

Na lang wikken en wegen, stel je voor dat er een been breekt, mag Roos voor haar verjaardag en Dewi als voorschotje op haar verjaardag achter een speedboot met een parachute de lucht in. En Isabel wil je ook? Ja dat wil ze wel. De dappere vliegende dames.

And you sir? Me, ah no, too high for me.