We blijven 'last' van het Chinese Nieuwjaar hebben bij het reizen. Vele populaire bestemmingen zitten vol en ook het vervoer ernaartoe. Je kan ook zelf het openbare vervoer regelen, maar de kans is groot dat je pas laat 's avonds arriveert of nog ergens onderweg moet overnachten. Via reisbureautjes kan je vaak een reis kopen waarin de connecties op elkaar aansluiten, maar je betaalt meestal wel flink meer. Vooral als je de treinprijzen ziet, die erg laag zijn en dan de prijzen van zo'n geregeld traject ziet denk je, wel behoorlijk aan de prijs.

Gelukkig is er een rechtstreekse extra bus naar de Cameron Highlands in het weekeinde terwijl alles vol zat, vanwege nog steeds het Chinese Nieuwjaar.

Een Nederlandse man zegt ons op het strand in Penang ' Cameron Highlands, koud 17 graden en regen toen ik er was'. En via de mail ook nog eens wat opmerkingen 'ik kan herinneren dat het regende...'

Het regent er niet, maar het is behoorlijk druk op de smalle bergwegen in het weekeinde, lokale, veelal Chinese toeristen die bij tuincentra-achtige bedrijven hun auto's parkeren en bloemen, potplanten en jawel, ook wortels, bloemkool en prei kopen. Dit is het tuinbouwhart van Maleisië en het koele klimaat is niet alleen aangenaam voor westerse groente, maar ook voor de mensen die meest van de tijd in een warm tropisch klimaat zitten. Het is er lekker koel en fantastisch, geen muskieten. De sfeer is gemoedelijk, men is vriendelijk, het eten goed, ruim gesorteerd en goedkoop. Lekker op vakantie in de bergen.

Deze hooglanden zijn rond de twintiger jaren van de vorige eeuw in cultuur gebracht. Voor die tijd waren het bergen rond 1500-2000 m, die begroeid waren met maagdelijk oerwoud. Het waren de Engelsen die dachten, ziet er goed uit voor thee, laten we dat doen. De Engelsen, niet al teveel in aantal, haalden krachten uit India voor het plukken van de thee, het waren uiteraard 'Heren van de thee'. Later kwamen de tuinders die van Chinese afkomst waren. Ze verbouwen bloemen, westerse groenten en, hoe kan het ook anders, de aardbeien op hydrocultuur en steenwol met techniek afkomstig uit Holland. Tot op heden zijn dit nog steeds de grootste bevolkingsgroepen die in de Highlands wonen. Heel Brits zijn ook de auto's die de tuinders gebruiken, voor het grootste deel zijn het gedeukte afgebeulde Landrover pick-ups van extra laadrekken en beugels voorzien. Sommige zijn vijftig jaar oud, zegt Supirmon onze grijze gedistingeerde Indiase gids van een tour. Call me 'Money' or if you say it wrong 'Superman'. Hij vertelt ons van de thee, de Orange Pekoe met zijn diverse kwaliteiten.

De sterke pluksters die met manden van 30-40 kg tot wel 300 kg per dag plukten. 'You want to do that sir, for a wage of 60 ringits (12 euro) a day now?' Veel is gedeeltelijk gemechaniseerd, maar de allerbeste kwaliteit thee is nog helemaal handgeplukt en handgeselecteerd. De grote theeplantages hebben toch al gauw 200 mensen in dienst, een klein dorp met school en andere voorzieningen. Cameron Highland thee zal de internationale markt nooit halen, want wat er is, is net genoeg voor de lokale markt. Met zo'n Engelse voorgeschiedenis is het niet vreemd dat je ook regelmatig Engelse cottages of andere gebouwen aantreft die er behoorlijk Brits uitzien. En ik moet ook regelmatig wennen om met sir aangesproken te worden.

Tijdens het etentje voor Dewi's verjaardag doen we een huiveringwekkende ontdekking. We vieren het met een ' Steamboat', een Chinese fondue in een Chinees restaurant. In de bouillon doen we van alles, het uithangbord claimt negen soorten ingrediënten, de groente niet meegerekend. Er zitten kleine boomachtige stukjes in, bij het kauwen voelen ze een beetje gummi-achtig als inktvis. Ze worden zo, als we de stukken, die er wat uitzien als platgeslagen vlees, in de bouillon doen. Wat is dit? Het uithangbord wordt onderzocht. Negen items moeten er zijn o.a. vis, kip, tofu, rundvlees, mussels, cuttlefish (inktvis), jellyfish....maar dat is toch KWAL!

Nou ja, het is te eten en het kauwt lekker weg.