Na alles wat we gezien hebben op TV en internet, bosbranden en temperaturen van 45 graden en hoger in Zuid Australië, geeft Sydney, wel ja, regen en het is ook nog koud. Nauwelijks geslapen, een nachtvlucht en twintig graden. Ik heb alleen sandalen en flipflops en een sportsweater, die ik bijna weggegeven heb in Indonesie. Te optimistisch voor Australië? De anderen hebben ook nog gympjes.

Ook is er een oponthoud voor ons bij de douane, met de visumaanvraag van Dewi en Isabel schijnt wat mis te zijn. Aan onze kant niets aan de hand, de retourontvangen mail aan ons van de emigratie is goed. Namen, data zijn correct op de print. We mogen zitten en alles komt goed, maar stel je voor.

We komen het probleem vaker tegen hier, automatisering die verkeerd werkt of verwerkt wordt. Beveiligingspoortjes die afgaan, terwijl iemand van het winkelpersoneel ons bij de doe-het-zelf kassa heeft bijgestaan met het afrekenen. Lekker snel als iemand ons daarna in het warenhuis nogmaals controleert na het gepiep bij poortjes. Of de jongen bij de Mac Donald die ons in de rij helpt en de bestelling via een handheld computertje opneemt. 'I am new at this' Oh help, 'I am new in Australia', zeg ik maar.

Drie keer zoiets in drie dagen is toch wel veel. Wat ze hier vaak zeggen is 'No worries', graag gedaan. In elk geval ze zijn erg vriendelijk en behulpzaam en ze houden van bordjes waarop staat wat je niet mag doen, zoveel is me duidelijk. Of ze het doen?

Campings verstrekken je vaak een sleutel per gezin om het toiletgebouw in te komen. De logica ontgaat me hiervan. Maken zwervers dan gebruik van het toilet? Of misschien de buren? Ik vind die campingbaas zo'n etter met zijn rottoeristen, ik ga zijn toilet bevuilen. Terwijl in elk plaatsje uitstekende publieke toiletten zijn, voor niets te gebruiken. Zo'n enkele sleutel, ik vind het maar niets. Feit is dat je de meeste kampeerterreinen zo binnenloopt geen hekken of omheiningen.

De hele eerste dag besteden we aan het wennen aan onze nieuwe reismodus, onze huurcamper(tje) om in te reizen en te slapen. Ook niet te vergeten zelf links te rijden. En we zijn behoorlijk af en jetlagged van de vlucht uit Singapore, toch zeven uur net zo lang als een vlucht naar de Antillen.

Sydney laten we maar voor wat het is, komen we toch weer terug. Wegwezen, want het regent Al twee weken volgens de taxichauffeur. De eerste attractie is gelukkig niet al te ver, de Blue Mountains, ook voor de mensen van Sydney geliefd als recreatiegebied. Op het eerste gezicht niet heel bijzonder glooiend gebergte, bos, veel bos. Schijn bedriegt, er is inderdaad wel het een en ander dat zeer de moeite waard is.

Katoomba, daar is het. Rond de 100 km van Sydney, wat een afstand van niets is in Australië. Het stadje wat een uiterst relaxte uitstraling heeft, lage houten huizen en vaak wat van studentikoos uitgemonsterd. Op Isabels verjaardag, na onze eerste nacht met flink wennen en een plaatsje voor ons en de spullen zoeken in de camper, zijn we aangenaam verrast. 's Morgens bloedstollend vogelgekrijs. In de Gooise setting van de camping vliegt daar een witte kaketoe. Verrek, de papegaai van de eigenaar vliegt daar rond. Maar daar vliegen er nog meer. En bontgekleurde grote parkieten en roze papegaaien en zwartbonte kraaiachtigen. Australië is een vogelparadijs.

Het plateau waar het stadje op ligt, gaat steil naar beneden en beneden je zie je bossen en rotsen en watervallen. Om het enigszins te beschrijven, het is een beetje een kruising tussen de Ardennen en een kleintje Grand Canyon, maar spectaculair. We gaan een beetje wandelen, wat een beetje uit de hand loopt en komen uiteindelijk via het pad en zelfs aangelegde trappen van aluminium vele honderden meters lager uit, waar we gelukkig het steilste (duurste, voor ons totaal € 12,50 voor drie minuten?) treintje van de wereld kunnen nemen. Boven staan hordes mensen te wachten om het treintje naar beneden te nemen. De cruisepassagiers komen uit Sydney en doen dit in een dag. Bijzonder voor Australië, een attractie dichtbij. Voor de mensen uit de toeringcar, maar ook voor de echte die-hard, is er zeker iets te zien en af te zien. Buiten Katoomba is er akelig weinig bewoning in de Blue Mountains en zijn er de nodige zware tochten. We hebben genoeg gelopen en er wacht ons een feestje.

Isabels verjaardag, in een fris Australië, vieren we met pasta. Buiten de cadeautjes voor haar, heb ik mezelf een vogelboek cadeau gedaan The Fieldguide to Australian Birds.