G'day mate. What's up? Kinda dèngkp. Wat bedoelt ie? Dèngkp? Ah, dat bedoelt ie, 'kind of damp', nogal vochtig.

Wat nou vochtig! It never rains in Southern Australia. Man, it pours!

Het begon zo goed in de duurste strandsteden van Australië, terecht de Gold Coast genoemd vlak onder Brisbane. Je zou zeggen Australië heeft land genoeg. Echter dit staat in de wereldtop drie van de meest dure, unaffordable zegt de krant, huizenprijzen van de wereld. Het gemiddelde huis kost er negen maal het gemiddelde jaarinkomen. In Nederland krijg je een hypotheek voor 4 maal het jaarinkomen, toch?

Mooi weer, mooie zandstranden. Maar waarom surft er niemand? Geen vlaggen op de stranden. De kreet luidt 'No flag, no swim' bij de surf lifeguard. De zee is ruig, en de cycloon was hier ook recent, weer of weersvoorspelling?

De camping bij Palm Beach was perfect, goede voorzieningen o.a. speeltuin, zwembad voor de meiden, voor mij af en toe een visje te vangen voor op de barbie (BBQ), veilig aan een zoutwaterkreek gelegen en alles op loopafstand ook het zeestrand. Goed om er een groot aantal laatste dagen Australië op door te brengen. Het mocht niet zo zijn, na het perfecte weer op de eerste dag begon het de avond te regenen en het hield 24 uur niet op. Eind van de volgende dag waren de kinderen verdrietig omdat er niet gespeeld was en de ouders blij dat ze niet in een tent zaten. Zuidelijker waren er overstromingen, hoorden we zelfs.

Toch maar zuidelijker gegaan, Sydney op nog geen 800 km. We komen zelfs voorbij het aanvankelijk overstroomde gebied rond Coff's Harbour. Het weer is redelijk af en toe een buitje. Onderweg komen we gezwollen rivieren, kreken, wat ondergelopen velden en bossen en kilometers eucalyptuswoud tegen. De weg ligt hoog, geen last van overtollig water. Onze angst is klem te zitten tussen twee ondergelopen gebieden, maar gelukkig niets van dit alles. Het zou hier bevolkter moeten zijn volgens de boekjes, maar het maakt niet echt een dichtbevolkte indruk. Het is groen en soms zelfs pittoresk te noemen.

Scott's Head is een gok, maar op hopelijk veilige afstand van het overstroomde gebied, nog maar 500 km tot Sydney, Amsterdam-Parijs. Een plaatsje van de hoofdweg af met een zandstrand Foster Beach en een ' Head' rotsklip op het einde ervan. Een grote speeltuin in het stadsparkje naast de camping. Dewi en Isabel zijn weer helemaal blij, na twee dagen niet meer gespeeld te hebben na de regen en de lange reis.

We houden het droog, al blijft het zwaar bewolkt. Verschil met een Nederlandse druilerige dag , de temperatuur blijft lekker.

Op het eind van de dag breekt de zon door en als ik terugkom met de telelens voor het fotograferen van surfers op het uitzichtpunt van Scott's Head, staat Roos daar met een oudere dame te juichen en naar zee te kijken. Kijk, daar gaat ie! Wat dan? Dolfijnen. Buiten dat er surfers af en toe spectaculair een golf berijden, duikt er af en toe een dolfijn uit de brekende golven en springt bijna rechtstandig omhoog en weer terug. Als dan de zon over de enorme, met strand en bos omzoomde, bocht van de kust met de lage bergen in de achtergrond ondergaat, heeft de natuur voor ons echt alles uit de kast gehaald als afscheid van Australië.

We zijn een beetje per ongeluk op deze beach beland. Roos gezelschap zegt, dit is het mooiste plekje van heel Australië. Ze kwam er altijd op vakantie uit het warme binnenland van Queensland waar ze onderwijzeres aan een Aboriginal school was, maar ze woont er nu.

Een lange dag Sydney zet ons weer helemaal in de stad, die gezellig is, een prachtige haven heeft met een uitstekend veerbotenstelsel en wat meer, ze zijn er heel vriendelijk en behulpzaam naar ons toe. Het is zelfs zo, dat het ons opvalt en we have been all over the place. Niets nurks en stug, wat we ook weleens tegenkomen.

Vanuit een voorstad Emu Plains met camping van waaruit je de Blue Mountains als een muur op ziet rijzen brengt de trein je in een uurtje naar de City. Onze dagkaart geeft dat je van alle openbaar vervoer gebruik mag maken, dus halverwege stappen we uit in Paramatta om de City Cat, de openbare boot, te nemen die je via de Paramattarivier via de haven in City Centrum aflevert.

Australië, het droogste continent ter wereld, heeft openbare bus-boot verbindingen, nu al twee keer gezien in Sydney en in Brisbane. Waarom hebben we dit niet in de grote stedelijke gebieden tegen redelijke prijzen? Want we hebben wel een beetje toegegeven. We grossieren in waterwegen en komen om in de files.

In het Zeeaquarium zijn gigantische vissen, maar ook dugongs, zeekoeien en zeeschildpadden, die je van heel dichtbij kunt zien. Er zijn vogelbekdieren, iedereen kijkt en kijkt, maar niets te zien in de begroeiing van zijn terrarium. We hebben geluk gehad in de natuur, als hij hier al niet te spotten is.

Als we denken het is op, is het nog veel groter en krijgen we de echte monsters te zien. De meiden vinden het prachtig. Het formaat is behoorlijk overdonderend. Je zou echt nooit meer in open zee gaan zwemmen.

's Avonds om half elf komen we ons huis op wielen binnenrollen. Een goede nacht en morgen gezond op.

Aan het werk, de camper moet schoongemaakt. Pfff, dat heb je zo met budgetvoorzieningen.