We lopen een beetje achter met de blog, dat komt omdat we vrijwel elke nacht op een andere plek zitten. Variërend van hotel, motel, Inn en tent. Al hebben we dat laatste nog niet mogen meemaken, ons eerste adres waar dat zou gebeuren, gaf ons onverwacht een cabin i.p.v. een tent. Geprotesteerd hebben we niet omdat er een airco bijzat, fijn als het 40 graden is maar daarover meer in het volgende stukje.

Na de paar autoloze dagen in San Francisco gingen we weer richting airport voor de bestelde huurauto. De man van de autoverhuur nam voor ons alle tijd om een praatje aan te knopen, ondanks de rijen mensen die er op hun huurauto wachtten.

Hij raadt ons een grotere auto, een full-size model ipv de bestelde midsize aan. Ondanks alle waarschuwingen niet voor een grotere auto te kiezen, laten we ons toch overhalen. Dus we vertrekken al on the road met een witte Toyota Camry. Wit vanwege de zon, die we gaan meemaken. Een groot deel van onze reis voert door woestijnen en een groter model vanwege het comfort en de airco vinden we toch wel zo prettig. Uitleg van de verhuurder, de grotere motor wordt minder belast door de airco, die je nodig gaat hebben. Hij heeft gelijk, maar daarover later. Hij zegt, ‘waar denkt u dat ik vandaan kom?’ Ik zeg ‘U heeft wat Japans, misschien Japans uit Hawaii?’ Nee zegt hij, ik ben van Hongkong. Ik zeg dan ‘ze denken weleens dat ik Japans ben’. Ja, zegt hij, zo zie je er ook uit. Maar ik ben eigenlijk van Indonesië ha,ha.

Om maar te zeggen: San Francisco is de meest Aziatische stad van Amerika met de grootste Chinatown ter wereld.

Van San Francisco gaat het over de Highway 1, de Pacific Highway langs de kust van Noord en Midden California op Los Angeles aan. De namen lezen als een songbook en een filmgids. En laat ik het niet vergeten als een staalkaart van Amerikaanse literatuur. Het wordt gezegd een van de mooiste wegen ter wereld. Zelfs voor de chauffeur valt er veel te genieten. Hij voert langs rotsige stukken kust, maar hij is dusdanig aangelegd dat je geen moeilijk bochtenwerk hoeft te doen. Hij is 2-baans maar nergens is er vrachtverkeer te bekennen, dat neemt de snellere wegen in het binnenland.

Monterey is onze eerste stop en een vissersplaatsje. Niet al te ver van de Bay-area, het gebied rond San Francisco en behoorlijk toeristisch. Cannery Row zijn de oude visfabrieken en nu een toeristische attractie. In principe bijna als een soort Volendam. John Steinbeck werkte hier ook. De schrijver van East of Eden. Een van de films waar James Dean mee is doorgebroken en legendarisch is geworden.

Carmel ligt er vlak bij en daar was Clint Eastwood 2 jaar burgemeester geweest. Carmel is een mooi plaatsje met een prachtige baai en strand.

Verder langs de kust bossen met de hoogste bomen ter wereld de redwoods, en je wordt onderweg onverwacht getrakteerd op een kolonie zeeolifanten. Na San Luis Obispo sluipt het Zuid California gevoel erin, verdwijnen de bossen en woeste kust met mooie baaien en komt er strand voor in de plaats en verandert de highway in een ritje langs een dagje strand. Hoor je de Beachboys al in je hoofd “Surfin’USA “zingen?