Weldon, bij Lake Isabella begint er al behoorlijk woestijnachtig uit te zien, het gebrek aan regen maakt het er nog woestijnachtiger op. Enorme uitzichten, een view uit ons campinghuisje is a milliondollar view. Weidsheid als een polder, maar dan anders…geel en bruin zijn de kleuren.

De rent-a-tent blijkt een huisje met als bonus een airco en een eigen badkamer met toilet. Het is 104 graden Fahrenheit, dat is dus 40 graden Celsius. O yes,yes het is mijn lucky day. Protesteren doen we maar niet. Oh nee, huisje geen probleem, maar er zouden pannen zijn en kookgelegenheid. De beherende jongeman zegt, maar er is toch een magnetron? Uiteraard hebben we daar niet van terug. Ah juist ja , natuurlijk daar kan zo een mac and cheese in (macaroni met kaas). We houden verder onze mond, willen onze hand natuurlijk niet overspelen. In veel motel/hotelkamers zit een magnetron, dus wil je niet uit eten om wat voor reden dan ook, dan kan je bijna overal microwaveble maaltijden uit diepvries of met water aan te maken en vervolgens in de magnetron zetten, kopen. We praten hier over een natie die mensen op de maan heeft gezet, ze hebben dus een naam hoog te houden met gemaksvoedsel voor onderweg. Absolute topper in prijs/kwaliteitsverhouding vind ik de diepvries-enchilada in diverse smaken voor 51 c$. Helaas eet niet de hele fam het, deze zachte wrap met room-bonenvulling of bonen-gehakt of kaas etc vulling.

Deze dagen blinken we ook uit in verkeerde wegen nemen en bordjes missen. Het blijkt dat niet al te ver van Lake Isabella een bos met sequoia’s, het Sequoia National Forest te zien is, verder de Sierra’s op. Beneden aan de bergen heet het ook al zo, maar in de droogte daar maken we geintjes als, wauw daar staat nog een boom. Missen het bord ‘Trail of the 100 Giants’ op een mijl van de camping. We rijden verkeerd en komen aan de Oostkant van de Sierra’s terecht, we rijden 180 mijl teveel. ’s Middags maken we het goed, vinden een goede supermarkt Von’s, warmwaterbronnen aan de Kernrivier en vangen een vis, Isabel dus en we gaan zwemmen in het meer.

Volgende dag willen we naar ‘Death Valley’, niet naast de deur, maar wagen we het er toch maar op om een reprise te doen naar de befaamde beroemde grootste boomsoort ter wereld, de sequoia. En het is prachtig verder de bergen op, de Kernrivier is een snelstromende rivier, en er is heel veel gelegenheid om op natuurcampings daar te steen, om te vissen en te zwemmen. Vrijwel op de toppen staan dan hoogoprijzenden wouden van niet alleen sequoia’s, maar Douglasdennen, ook geen kleine jongens. Een sequoia is geen den maar een conifeer, heeft kleine kegels en kan enorm zijn. Een gevallen exemplaar meet ik 96 grote stappen lang, het hout is cederachtig familie van de andere beroemde boom in California, de Redwood, wat dan weer de hoogste boom ter wereld schijnt te zijn.

Death Valley bereik je door het lage zuidstuk van de Sierra’s door te steken naar de droge oostkant ervan. Wat je in de echte woestijn doet belanden de I 14 , de Interstate die in zuidelijke richting door de Mojave uiteindelijk in LA doet belanden. Ze is al een voorproefje wat je uiteindelijk in Death Valley kan verwachten. Death Valley is het heetste, droogste en laagste gebied van Noord Amerika en dit heeft allemaal met elkaar te maken. Droog omdat de bergen westelijk vrijwel alle regen afvangen, het laagst omdat de bergen omhoogkwamen en het gebied naar beneden ging. Het heetst omdat de omringende bergen alle hitte binnenhouden, als in bakpan.

De hitte is enorm en nu zeker met de hittegolf. We zijn 3 graden Fahrenheit van het record van 1913 af, nu dus 131 graden F, Jawel extreem te noemen 55 graden. Zonder auto met airco niet te doen, en in Furnace Creek Ranch houdt de airco nooit op. Ons huisje ligt tegen het groene gras van een golfbaan aan. Mmm, ik heb hier zeer gemengde gevoelens over, sprinklers, die zoiets doen als een golfbaan begieten in een gebied waar de minste neerslag van heel Noord Amerika valt.

Uiteraard staan we vroeg op voor de zonsopgang bij Zabriski Point, waar de rotsen met hun uitgeslepen vormen , veranderende kleuren krijgen tijdens het klimmen van de zon. Om 5.00 uur gaat de wekker!

Badwater staat zeker ook nog op het programma en Dantes view, een hoog uitkijkpunt over de vallei. Vooral Roos wil graag alles zien, of nogmaals zien toen we in 1993 hier kampeerden.

Badwater, we zeggen het op zijn Nederlands, ja want wat is ongerijmder in deze verschroeiende omgeving als badwater. In het Engels is het uiteraard “Slecht water”. En als dit er al is vanwege de schaarse regen in dit gebied, dan droogt dit op en blijft er zout achter. Dit is het laagste punt zo’n 90 meter onder de zeespiegel. Niet al te ver daarvandaan is er the Devils Golfcourse. Het lijkt een omgeploegd veld. De kluiten echter zijn keihard zout, met een steen erop slaan geeft een metaalachtig geluid.

Enigszins opgelucht ben ik wel als we na de ochtend lichtelijk doorgestoofd en pechloos Devils Valley verlaten voor Las Vegas, maar 150 mijl verder. Ik denk dat de autoverhuur gelijk had, neem een auto met een grotere motor, want de airco draait al die tijd op volle toeren en die zal na Death Valley nog geruime tijd doordraaien het Zuidwesten, Arizona, Utah en New Mexico staan niet bekend om hun lage temperaturen.