Na de verzengende hitte van Death Valley wordt het ietsje beter richting las Vegas, al blijft het woestijn. Een voortzetting in veel gevallen van wat je in Death Valley ziet, alleen wat minder fotogenieker dan wat je daar aantreft. Las Vegas is slechts 120 mijl = 195 km van Death Valley. Death Valley is in California en daarom ook zie je de prijs van benzine gelijk zakken, ook de prijs van een Large Coke gaat een derde naar beneden. Dit is een graadmeter van het prijspeil. Er bestaat toch ook een MacDonald-index, voor hoeveel kan je een vast mandje eten en drinken kopen in een bepaald land.

Las Vegas is een bijzondere stad, het ligt in een vallei gedeeltelijk omzoomd door bergen en uiteraard woestijn. Er wonen een miljoen mensen midden in de woestijn, ooit tot bloei gekomen door de gangsters uit het Oosten van de US, aangetrokken door de liberale wetgeving in de staat Nevada, die hun misdaadgeld wilden investeren. Nu is alles in de loop van de tijd genormaliseerd en investeert bijvoorbeeld MGM, de filmmaatschappij, er ook in.

De huidige genomineerde van de Republikeinen Donald Trump heeft er ook een hotel, het is een luxe hotel en het gokken moet men maar elders doen.

Circus Circus is ons hotel èn casino. De grote hotels en casino’s staan op een stuk wat de Strip heet en hebben een thema. Dat is hier het circus. De eerste verdieping is een soort kermis, gevuld met kermisspelletjes, sommigen zijn zo te vinden op de kermis van de Santpoortsche feestweek. We proberen zoveel mogelijk basketballen in een bepaald tijdbestek erin te gooien, daarna spuwt de machine kaartjes uit en die kan je gebruiken om in te wisselen voor prijzen. Voor iets behoorlijks zal je behoorlijk veel punten moeten hebben. Ook zijn er trapezewerkers aan de gang van tijd tot tijd. Er zijn indoordraaimolens en achtbanen. Het hotel heeft echter zijn beste tijd gehad en zal denk ik ook wel een keer danig gerenoveerd, of eerder nog gesloopt, worden. De Strip is voor een flink deel een bouwterrein.

De schaal van de hotels annex casino’s is hier gigantisch. Bij Circus Circus zijn er 3373 kamers. Het is even schrikken, de incheckbalie lijkt wel eentje voor een vliegmaatschappij. Beter nog voor op een luchthaven, het is echter goed geregeld. De man aan de balie vraagt: ‘Wilt u op de 28^e, hoogste verdieping?’ Welja, nu we hier toch zijn gelijk naar de upperfloor. De Amerikaanse clientèle is zo te zien niet de meest vermogende laag van de bevolking en komen vaak met het hele gezin, een paar daagjes uit. Het zal ze voor een paar dagen evengoed een vermogen kosten. Amerikanen hebben weinig vrij en hebben veel geld over voor entertainment, zover is me wel duidelijk. Aziatische Amerikanen en Amerikanen van Latijns Amerikaanse afkomst en Westeuropeesche en Chinese toeristen van overzee.

Winner, winner chickendinner. Die zin uit de film 21 staat me bij. Student, type whizzkid wordt gecoached door slechterik om met Blackjacken, 21-en een fortuin te vergaren. Ook ik wil het wel (weer eens) een keertje proberen, op de crapstafel. Uit de films kennen de meeste Nederlanders het wel, de tafels waar ze met dobbelstenen gooien en waar ze staan te roepen en te schreeuwen. Net als bij American football weet geen Nederlander hoe het werkt. Na de jaren op Aruba met haar Amerikaanse stijl casino’s weet ik hoe het werkt.

Las Vegas is echter veranderd, begin jaren 90 werd je in de watten gelegd met goedkope hotels en restaurantaanbiedingen voor bijna niets, zolang je maar speelde. Bovendien kreeg je gratis drank als je speelde. Een paar crisissen verder en ook failliete casino’s en dat alles is niet meer of in afgeslankte versie. Je moet nu Californische prijzen betalen. Geen sirloin steakdinner of lobster meer voor $ 10-15 of voor 1-2 $ een x-large broodje worst met bier. En de minimum inzetten zijn flink verhoogd, een Blackjacktafel of Crapstafel met een minimum inzet van vijf dollar zal je niet meer vinden, zelfs in Circus Circus niet. Op automaten wel, maar dat gaat niet gebeuren, dat kan je thuis ook wel, toch? De meiden doe ik het voor op een Craps automaat met uitleg. Ze snappen er niets van. De automaat is een raar ding, iedereen heeft een touchscreen met de lay-out van een crapstafel en het maakt geluid en zegt dingen die live croupiers ook doen. In het midden is een soort glazen stolp waar twee giga-dobbelstenen in een luchtstroom rondwervelen en na de gooi ook weer neerdalen. Leuk, na 5-6 gooien druk ik op de “cashknop”. Mmmm, niet slecht…. Winner, winner, chickendinner $ 1,40 in de plus. Daarvan kan ik 2 prentbriefkaarten kopen. Tijd voor een wandelingetje langs de Strip.

De Strip is ’s avonds gevuld met auto’s die langzaam op en aan cruisen. De hoge temperatuur ook nu ’s avonds, toch zeker minimaal hoog in de dertig, maakt het lopen inspannend, de afstanden zijn groot. Wat ook niet helpt zijn de grote terreinen waar ooit casino’s stonden, die of gesloopt worden of waar men volop aan het bouwen is. Het gedeelte waar echter nieuwe casino’s zijn verrezen, is zeker indrukwekkend. Het Venetian is in Venetiaanse stijl opgetrokken met heuse kanalen en gondels met ook een replica van de San Marco, full size of bijna full-size. Verderop staat een Eifeltoren. Dewi is helemaal opgetogen, we gaan de boot zien bij Treasure Eiland, uit de film Miss Congeniality met Sandra Bullock, jullie moeten die kennen inmiddels 20 keer op TV geweest. Ergens onderweg is er een zingende fontein waarbij de stralen en het licht een show opvoeren op de muziek. Nostalgia voor mensen op hoge leeftijd inmiddels, hier echter klassiek geworden, contemporaire geschiedenis. Frank Sinatra, Dean Martin, Perry Como, dat soort werk. Gillende jongeren, inmiddels is Las Vegas ook een partybestemming geworden. Springbreaktoestanden, neem ik aan. I do not wanna know.

Morgen naar Utah, naar de camping voor de rent-a-tent in een klein plaatsje. Geen auto’s, loeiende airco’s, spontaan groeiende bomen en frisse lucht. Leaving Las Vegas

Panguitch is een klein All American plaatsje. De staat Utah, de meerderheid hangt het Mormoonse geloof aan. Donny Osmond kwam uit deze staat. Hij heeft het tot wereldpopster geschopt en zijn broers ook. Een soort keurige exponent van het zingende jongste broertje, blank met aan het andere kant Michael Jackson ook het zingende jongste broertje. Twee straten die elkaar kruizen, vrij groen omringd door heuvels en qua temperatuur ook aangenamer. Bossen en rangeland, zeg maar min of meer wilde weidegronden. Dit zijn koeien voor de vleesproductie, meeste zijn zwart en niet extreem groot, dat zijn Angus koeien. Er staan ook wat traditionele huizen en gebouwen en ik denk dat er behoorlijk wat toerisme is. Springplank naar twee grote nationale parken Zion en Bryce. Het is de great outdoors. Wandelen, hiken, kamperen met kampvuur, vissen en jazeker ook jagen. Rondcrossen door de natuur behoort ook tot de mogelijkheden. Er staan heel wat ATV’s een soort autootjes met kleine terreinbanden, All Terrain Vehicles. Families rijden erin rond met allemaal een helm op. Mooie dingen om van A naar B te komen door ruw terrein, maar niet om er als hobby in te zitten. Genoeg off-road gereden naar een mooie plek, maar als bezigheid een dag lang is het een hoofdpijn-verwekkende tijdsbesteding.

De buren hebben drie ATV’s aan de overkant van onze geweldige “glamping”-tent. Ik ben zeer onder de indruk van onze hut. Een woonkamer en twee slaapkamers, een huis van dik doek met een geraamte van het lijkt wel soort steigerbuizen. Het is eigenlijk een tent met daarover nog een dak van zeildoek. Het zal ook wat wegen, denk verscheidene honderden kilo’s. Veel degelijk uitgevoerde IKEA-spullen, het tentenaccomodatiebedrijf is een Nederlands bedrijf, veel Nederlanders dus ook op deze camping, ouders veelal met tienerkinderen. Het bedrijf pacht de plaatsen en hebben op diverse interessante plekken langs de route California, Zuid West USA hun straatje op een camping.

Ik kan het niet laten om aan de “rep” (representant), de Nederlandse Bram te vragen, enne hoeveel kost dat nou? Het gaat richting 15 mille, aardig wat dus, maar dan heb je ook een tent als een huis. De andere tenten zijn oppomptenten, dubbele Karstententen. Goed voor een vakantie, maar voldoen voor het seizoenlange staan toch minder, wat ook zal blijken. Op den duur willen ze echter alle tenten door ons soort tent vervangen. We hebben mazzel, we hebben het showmodel!

De camping staat voor de rest vol met Caravans, Campers en Motorhomes. Amerika heeft genoeg aan zijn eigen toeristen. En keuze genoeg, je kan van Alaska naar de tropische stranden van Florida rijden en je eigen huis meenemen. Er staan zgn. “fifth wheels” dit zijn in feite opleggers om aan de zware pick-ups te koppelen, enorme gevallen met vaak uitschuifbare zijwanden.

Een dagje Zion met daaropvolgend Bryce National Park wordt een dagje Zion. Zion is een canyon, een diepe steile vallei. En is bekend om zijn steile rotswanden, die in allerlei mogelijke patronen door water en temperaturen zijn bewerkt. Het is veelal rode steen, de Navajo zandsteen die het geheel bepaald. Op sommige eilandjes op de rotswanden groeit dan wat vegetatie tot grote bomen aan toe. Alle bijzondere uitsteeksels, toppen en opvallende zaken hebben in het algemeen bijbelse namen omdat de Mormonen de eerste blanken waren die in dit gebied doordrongen. Dreigende regen en het late tijdstip doen ons besluiten om Zion de volgende dag maar te doen. Dan gaan we ook gelijk op weg naar Moab, ook in Utah gelegen.

Onderweg een paar regendruppels, in Panguitsch regent het en behoorlijk, urenlang. Bram de tentenmanager krijgt het druk, hier en daar lekkages. E.e.a schijnt wel op te lossen te zijn, hij moet weg doordat er nieuwe mensen zijn, die moeten in de laatste tent. Deze tent lekt dus en klant is behoorlijk gepikeerd. Het draait erop uit dat zij in het blokhutje, de trekkershut van Bram gaan slapen, en hijzelf in de defecte tent. Hij doet ons nog het verhaal dat hij ze meldt dat dit echt een heel ongebruikelijke toestand is, dat hij er al 8 jaar komt en dat het nog nooit geregend heeft in die tijd.

Seems it never rains in Southern Utah, no it pours…

In Amerika mogen minder dingen dan in Nederland. We komen erachter. Zijn vriend komt binnenkort over uit Nederland. Vriendlief is ook nog eens donker. Heel voorzichtig heeft hij het aan een van de medewerkers van de camping al gemeld. Het zijn uiterst vriendelijke mensen, de meesten zijn senioren in knalgele (KOA)T-shirts. De medewerker heeft hem discreet gemeld dat hij wel iemand in de gemeenschap kende die hem kon helpen met dit probleem. Genezen wellicht? grijns ik. Er is zelfs een wet in Utah, die uitingen hiervan strafbaar stelt. Gelukkig loop ik niet in het rose, met een paarse chihuahua rond, zucht onze rep.