Wally, Roos, Dewi en Isabel op reis

8. Naar Wally's geboorteplaats

Malang 4/10/2008

Onze kans gemist om met een bekende Nederlander, nee niet een, maar maarliefst twee op het buitenterras van het Graha Chakra Hotel het e.e.a te schrijven. Komen we thuis niet vaak een BN-er tegen hier zijn Sandra Reemer en Jaap Jongbloed life en ver van huis aanwezig met een crew.

Kinderen moesten naar bed en gedoucht en de TV moest uit, Wilbur, over een varken, een spin en een rat die praten.

We zitten vandaag weer bijna 8 uur in de auto gezeten en wat hebben een klein uurtje doorgebracht bij de plek of wat er van over was geweest waar ik de eerste zes jaar van mijn leven heb doorgebracht. De Alcohol en Spiritus Fabriek Wates bij Mojokerto in Oost Java. Dit is de schroeihete vruchtbare laagvlakte die West –Zuid loopt vanaf Madiun, vlak als een polder, waar traag Java’s langste rivier de Brantas door stroomt. Oma wilde niet uit de auto ze had “sakit ati”, hartzeer.

Wat ik via Google Earth al vermoedde en bang voor was, bleek ook zo te zijn. Twaalf jaar geleden stond het er nog. Nu was alleen de tennisbaan er nog met de belijning te herkennen. Weg zijn de statige jaren dertig huizen in koloniale stijl, weg zijn de grote regenbomen en de geschoren heggen van rode hibiscusbomen. Eigenlijk kon er aan Isabel en Dewi nog minder getoond worden dan een ruĂŻne. De fabriek staat er nog, nou ja, de muren.

Vlakbij liepen we per ongeluk een kroepoekfabriekje binnen, waar we uiterst vriendelijk werden ontvangen. En zelf nog het maken van kroepoek uit deegsliertjes mochten proberen.

Via een uur durende zwerftocht in Surabaya, met zijn tien miljoen inwoners troffen we een oud-collega van pa van de fabriek aan, Ari. Gigantische regenbuien, onze gids zegt we nemen de regen mee, overal waar we komen zijn het vaak de eerste echt harde buien van het seizoen, die begonnen zijn.

Pal voor ons ging een motorrijder onderuit, gelukkig rijdt niemand hard. Ze krabbelde gelukkig ongedeerd op

Hij is al een oude man voor zijn 71 jaar. Hij woont in een klein gedeelte van zijn huis, dat hij verhuurt. Met het ter ziele gaan van de fabriek is ook zijn pensioen vervlogen.

Reacties

Reacties

Claudia

Hoi lieverds,
Wat doen jullie een hoop indrukken op. En wat jammer dat je niet meer hebt kunnen laten zien van je "roots".
We lezen jullie verhalen met plezier, en printen ze uit voor oma zodat ze ze op haar gemak kan lezen. Ze bewaart ze zorgvuldig.

Groetjes Claudia

Suus Brugman

Beste Wally, wat vind ik het leuk je verslag te vinden. Ik ben hier nu, 15 januari 2018, met een vergelijkbare missie. Alleen ben ik niet grootgegroeid op de plek die je beschrijft, maar mijn vader. Mijn opa, Leonard Brugman, was in de jaren 20 en 30 administrateur van de alcohol en spiritus fabriek in Mojkerto wates. Morgen gaan we met de trein van Yogyakarta naar Mojokero. Ik ben benieuwd of dit bericht je nog bereikt!! Zo ja, geef een reactie terug als dat kan.
Groeten, Suus Brugman

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!